In juli 1965 is tiener Hans Buis met zijn moeder en broer Kees in een Renault Dauphine op vakantie in Spanje. Hans: ‘Je kon in die tijd nog wild kamperen aan het strand van Sitges. Wij waren in die tijd echte buitenmensen en het opsnuiven van lokale cultuur kon ons gestolen worden.’
Toch stapt het drietal op een dag in de auto om een stukje te gaan rijden. ‘We kwamen aan in een klein dorpje aan de kust, Tarragona. Gezellig, winkeltjes kijken. Er was een speelgoedwinkel waar aan het plafond tientallen gitaren hingen. Je raadt het al, er hing ook een akoestische Höfner tussen. Mijn moeder hield zoveel van mij dat ze die gitaar met hoes voor mij kocht, hahahaha!’
‘Het was een heel fijn instrument dat ik uiteindelijk van de trap heb laten vallen. Meneer Eshuijs (de vader van zangeres Margriet, haar ouders hadden een muziekwinkel op de Dam in Zaandam) heeft de hals nog gerepareerd, maar die ging toch weer stuk. Zelf heb ik ook nog aan het ding gesleuteld, er een koperen plaatje tegenaan gezet. Die kop heb ik bewaard, de rest heb ik uiteindelijk weggegooid. De kop hangt nu aan het plafond van de garage.’
‘Mijn broer Kees kreeg een akoestische gitaar voor zijn verjaardag toen hij elf werd. Hij ging bij moeder Eshuijs op gitaarles in de kelder van de winkel. Ze gaf les aan groepjes jongeren, die allemaal tegelijk een akkoord C, of F, of G moesten spelen. En dan C C C,F F F,G G G, enzovoort.’
‘Telkens als hij was opgedoken uit de kelder van Eshuijs, vroeg ik Kees steevast wat hij geleerd had. Kijk, zei Kees, zo doe je dat: C C C, F F F, G G G. Ik zat uren in mijn kamertje op mijn bed om al die akkoorden te leren, haast tot bloedens toe.’
‘Met Kees is het slecht afgelopen, hij is bij de Amsterdamse politie gaan werken en speelt geen gitaar meer. Ik zat algauw in een bandje, The Wizards, met een oefenruimte achter het weeshuis in Oostzaan. Als tegenprestatie speelden we één keer in de maand op zaterdagavond in dit buurthuis.’
‘Er moest natuurlijk een versterker en een elektrische gitaar gekocht worden. Het ontbrak deze student echter aan contanten. In ruil voor de belofte mijn best te doen op school wist ik mijn moeder over te halen een Vox buizenversterker en een elektrische gitaar te kopen – opnieuw van het merk Höfner.
Wat was ik blij. En nog altijd als ik de Vox aanzet (het is helaas niet meer dezelfde), ruik ik weer de geur van de buizen, de geur van mijn kamertje.’
‘Samen met mijn grote vriend Hennie Remie heb ik The NOT Band opgericht in 1987. Een van de hoogtepunten was een optreden in het voorprogramma van The Tremeloes.’
Naast gitaarspelen is zang een grote uitdaging geworden. Allebei even leuk. Het is bijzonder dat The NOT Band nog steeds alive and kicking is. Het is boeiender dan ooit.’

Meer informatie over The Wizards en de The NOT Band is te vinden op www.zaansepophistorie.nl en op www.nederbiet.nl/wizards.html