Adriaan de Boer, roepnaam toen nog Adje, was liggend voor de ouderlijke buizenradio in de Amsterdamse Jordaan al een muzikale omnivoor. Ook als tiener discrimineerde hij niet en draaide hij onverdroten kwetsbare 78-toeren platen zo vaak dat je, om Toon Hermans te citeren, ook meteen de achterkant kon horen. De naald ging in almaar ruisender groeven van uiteenlopende grootheden als Dorus, de Kilima Hawaiians, Glenn Miller, Bill Haley en Elvis.
Toen Apache (vinyl, 45 toeren) in 1960 een hit werd, ontwaakte hij als veel leeftijdgenoten uit zijn passiviteit. Er moest een schoolband komen. Adje vervoegde zich bij gebrek aan middelen in de haven om een theekist te bemachtigen. De erop vastgespijkerde bezemsteel werd bespannen met zegge en schrijve één nylon snaar, in feite een metertje waslijn. Later werd de huisvlijt verruild voor een van de hoogste twee snaren ontdane Spaanse gitaar. (Het antwoord op de vraag naar het verschil tussen het afgedankte instrument en een Stradivarius luidde: de theekistbas brandde langer.)
Met de aanschaf (krantenwijk!) van een heuse Egmond elektrische bas (Nederlands fabrikaat, dubieus van kwaliteit) kon het echte werk een aanvang nemen.
Het Amsterdamse schoolbandje (Trix and The Paramounts) trad op in het hele land, nam een ook door hen vergeten single op en schopte het tot het voorprogramma toen The Rolling Stones hier hun roemruchte eerste concert gaven (Scheveningen, 1964). De groep bestaat nog altijd als bruiloftsorkest, maar (inmiddels) Adriaan sloeg andere wegen in. Hij koos voor uiteenlopende muziekstijlen, nam meer singles op met onder meer The Marquees (blues en soul), Ernie Bender & The Robins (het zelfgeschreven Cleopatra is gecoverd door The Kik).
Er was de fiftiesrock met Hot Dang Dilly en de instrumentale gitaarmuziek met FBI. Tussendoor viel Adriaan in als gitarist bij The Jumping Jewels en stond hij op het podium met de onvolprezen Jan – La Comparsa – de Hont. Toen hij toetrad tot The NOT Band viel voor hem veel op zijn plaats: dezelfde muzikale voorkeuren, passie en ervaring, het vakmanschap en, niet minder belangrijk, de humor.